فرانسیس ریشار[۱] متولد سال ۱۹۴۸، شرق شناس و ایران شناس شهیر فرانسوی است. بیشتر وی را بخاطر پژوهش های ارزشمندی که بر روی نسخه های خطی فارسی در مجموعه کتابخانه ملی فرانسه[۲] انجام داده است، می شناسند.
ریشار در سال ۱۹۷۴ از مدرسه ملی عالی کتابداران[۳] فارغ التحصیل شد. او از سال ۱۹۷۴ تا ۲۰۰۳ میلادی در دپارتمان نسخه های خطی مشرق زمین در کتابخانه ملی فرانسه مشغول به کار شد، جایی که مسئولیت ویژه مجموعه نسخه های خطی فارسی را بر عهده گرفت. از سال ۲۰۰۳، وی مسئولیت مهم مدیریت بخش های جدید هنرهای اسلامی و سپس مدیریت کلیه بخش های مربوط به آثار و تمدن اسلامی در موزه لوور پاریس را بر عهده گرفت. در دوران پایان زندگی حرفه ای خود، به تیم پروژه کتابخانه دانشگاهی زبان(ها) و تمدن(ها) (بولاک)[۴] پیوست. ریشار سپس مدیریت علمی تیم مذکور و در نهایت معاونت علمی و پژوهشی کتابخانه جدید دانشگاهی را تا سال ۲۰۱۴ که بازنشست شد، برعهده داشت.
از او بیش از ۶ جلد کتاب و ۵۵ مقاله پژوهشی در بالاترین سطوح آکادمیک و بویژه در حوزه پژوهش درباره نسخه های خطی به زبان فارسی به انتشار رسیده است. آثار تالیفی وی درباره فردوسی، نظامی گنجوی و شهر تاریخی اصفهان بسیار شناخته شده می باشند. وی برنده جایزه برگزیدگان هشتمین جشنواره بین المللی فارابی است.
نظر شما